Κυριακή 1 Ιανουαρίου 2017

Τα λιγοστά

Ήταν πολλά
τα βουητά στον έξω δρόμο
και μέσα οι λέξεις πνίγονταν
στο λιγοστό κονιάκ.
«Αν δε βαστάς να είσαι,
κάτσε σιωπηλός»
κουβέντες άγνωστων γλωσσών, σκέφτηκα.
-και πάλι βουητό-
«Όλοι πεθαίνουν εδώ»,
φώναξε αργότερα ο από πάνω.

Λευτέρης Φράτης, «Τα λιγοστά»

Κυριακή 4 Δεκεμβρίου 2016

Σήμερα αγαπημένη μου
η κόλαση είμαστε εμείς
την κουβαλούμε μέσα μας την κόλαση.

την κουβαλούν τα σεντόνια μας
οι δρόμοι με τα πολλά
και δίχως αυτοκίνητα
οι δρόμοι με τα πολλά ζευγάρια.

κάποιος μας άφησε, μας παράτησε
στο πεζοδρόμιο
με την κόλαση ανοιχτή
με τη ζωή
ολότελα
εξακολουθητικά χαμένη.

Λευτέρης Φράτης

Σάββατο 5 Νοεμβρίου 2016

Το άλλο πρωί

Ψάχναμε για ώρες
την ξεπερασμένη ιατρική εγκυκλοπαίδεια

στην αρχή τις απλές
πολύ απλές αρρώστιες
έπειτα
τη σημασία του πετάγματος του ματιού
κι όλο χανόμασταν
μέσα στην αναρχία του θανάτου

το ξέραμε καλά
ότι όλα μύριζαν θάνατο
όμως ψάχναμε τι δεν αφήνει κουσούρια.

Ύστερα ξαπλώσαμε
δεν κάναμε έρωτα
ούτε καμιά τρυφερή περίπτυξη ανταλλάξαμε

μόνο μετρούσαμε με τα δάχτυλά μας
αντίστροφα
να φύγει η νύχτα και να χαθούμε
το πρωί στην καθημερινότητα.

Λευτέρης Φράτης, Το άλλο πρωί

Παρασκευή 28 Οκτωβρίου 2016

Τ' αδέρφια μου στις εθνικές επετείους
παίζουν ιταλικά ερωτικά
απαγγέλουν την Κόλαση του Δάντη αντιαισθητικά.

ανακατεύουν τα χόρτα στο πιάτο
και πετούν το άδειο πακέτο τους
στο δρόμο.

βρέχουν τα ξεραμένα φύλλα
με παίρνουν αγκαλιά
και τραγουδάμε.

μ' αφήνουν στην εξώπορτα
και κλαίνε μ' αναφιλητά.

Λευτέρης Φράτης "Πρόγραμμα ημέρας"

Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2016

Έφτασε κάποτε η μέρα
που θα έδινα
ο,τι απέμεινε από τη ζωή μου.

τώρα πια δίχως
ένα ψίχουλο στις άπλυτες τσέπες μου
κυκλοφορώ
στα καλογυαλισμένα πεζοδρόμια

μ' άφησαν και δύο κέρματα
για μια ζεστή σοκολάτα
στο γυρισμό

μ' ευχαρίστησαν κι εγώ
χαμογέλασα
πριν σβήσω.

Λευτέρης Φράτης
Έχω πάντοτε το φόβο
σε κάθε άβολο κρεβάτι
πάνω από κάθε άσπρο τοίχο

μήπως το ξύπνημα δε βρει
το προορισμό του
ξέρετε
ότι συνεπής μόνο υπάρχω
και
έγκαιρος επιβεβαιώνομαι

μα αύριο πρέπει ρούχα να διαλέξω
αχάραγα να ψήσω μαύρο καφέ
ν' ανάψω κι ένα τσιγάρο
μαζί με την αμφιλύκη να το κάνω

όταν περπατήσω
στην πόλη
να βρω το σώμα μου
να το σηκώσω από κάτω

(άραγε, πόσοι το πάτησαν το σαββατόβραδο;)

δεν μου μένουν
πολλές μέρες
σκάρτη μια μίζερη ζωή.

Λευτέρης Φράτης

Σάββατο 15 Οκτωβρίου 2016

Μου γράφεις ότι αύριο
είναι Κυριακή
και ότι τις Κυριακές 
τα σώματα μετά την πάλη 
ξεκουράζονται

Σου γράφω με αρκετή
κατανόηση ότι από τάφους
ξέρουν και οι Κυριακές και όλες
οι εβδομάδες

και όταν με κοιτάς
μια Δευτέρα παιανίζει μέσα μου.

Λευτέρης Φράτης